و تو...
چقدر غریبه بودی با من...
آن زمان که بدون آمدنی رفتی
رفتی و دل عادت شده من رو با خودت بردی
رفتی و لحظه ای نیندیشیدی که شاید در گوشه ای
نم چشمان کسی منتظرت است
بدون آنکه بیایی...رفتی
انصاف نبود...بی خیال بروی و من در گوشه ای دنبالت بگردم
جایی که میدانم هیچ گاه به آن سر نمی زنی...
جایی چون قلبم...
غم من بزرگ است...
به اندازه نبض یک گنجشک
پی فرار از دست پسرکی
که با سنگ بدنبالش افتاده بود...
زندگی...
ذوق پسرک گل فروش
هنگامی که به ازای یک شاخه گل
دنیای محبت را نثارش کنی...
زندگی...
لبخند گرم رفتگر محل
وفتی با نشاط بگویی
«خسته نباشید»
زندگی...
بازی عموزنجیرباف بچه ها
وقتی که زیر دونه های برف
توی حیاط پرورشگاه...
زندگی...
نوک زدن گنجشک
به شیشه پنجره
از سرما...
زندگی...
رویای تازه هنگام بیداری
رویای معشوق
معشوق حقیقی
به هم رسیدن و به هم رساندن
دیدار دوست و رسیدن به انتهای دوست داشتن....
زندگی...
برگ درختی است
که به یک باد فتاد روی زمین
که به یک برف خزید روی بهار
که بگوید « هستم»
«هستم اگر می روم گر نروم نیستم»
زندگی...
شبنم یک دلتنگی ست
که فراسوی زمان
می چکد از چشم یقین
زندگی...
خواب سرابی ست
که به یک آب بزرگ
غرق می شود
و گم شدن آن
در کویر بی کسی
بی انتهاست...
زندگی...
قهقهه ی یکرنگی ست
پی یک مرگ بلند
زندگی...
همهمه ی پنجره ها
پشت دیوار شقایق
نفسی می گذرد باز از این هلهله ها
تا روان سازد روح
تا روان سازد جان