قایق

سخت است 

برای فرار از آدم هایی که عزیزشان هستی 

به سرما پناه ببری 

خورشید فاصله ش دورتر شده 

 و گرمای عشقی نیست 

اما  

همچنان تو در روان جاری پلک هایم  

تکرار میشوی 

 و دوستت دارم  

هم میشود دلاویز ترین شعر جهان 

عزیز من 

ـ عزیزترین عزینانم ـ 

همچنان که تو میخندی 

من نفس میکشم 

فاصله ای نیست 

پلک هایم بسته اند 

انوار خورشید 

هرچند خیلی دور 

صورتم را نوازش می کنند 

باد 

دست در موهایم انداخته 

چقدر دلتنگ نوازشم .... 

و تلالو اشک هایم میشود 

لبخند شاپرک باغچه کوچک دلتنگیم 

من... دلتنگی را نفس میکشم 

من...طعم گس دلتنگی را چشیده ام 

من...شبها  

در آغوش اشک و دلتنگی  

آرام میگیرم 

فاصله ها رخ مینمایند 

و قایقی یخی 

مرا در خود می فشارد... 

و هنوز 

خورشید از من فاصله دارد 

....