قاضی

 

حرف هایم  

جا خوش کرده بودند 

نمیدانم 

 اشتباهم چه بود؟ 

شاید 

 بعضی حرف ها هیچوقت نباید  

روی ریل زبان افتند 

چون دیگر  

سوزنبانی نیست 

دلم لبریز بود 

و کسی رو جز تو سراغ نداشتم 

کسی که تنها پشتوانه م بود.... 

به خیالم 

تنها حرفیست 

بی هیچ حرفی 

شاید 

یک درد و دل دخترانه 

 که اشک هایم بدرقه میکردند 

کلمات را 

برایت نوشتم 

از دلتنگی ها 

نبودن ها٬ندیدن ها  

گفتم٬گفتم٬گفتم 

تا تهی شدم ... 

همین 

و تو 

به جای دست نوازش 

با لبخندی تلخ 

محکومم کردی  

دل من 

وکیل مدافع نداشت 

شاکی نداشت 

 در دادگاهش  

کسی نبود 

خودش و خودش 

چه قضاوت عادلانه ای!!!!