قصه انتظار

قطار٬یک چمدان٬سایه ای و یک دل تنگ. 

دوباره دل خوشی من:سکوت...و باز سکوت. 

دو چشم٬دوخته بر ریلها و می گوید: 

                                                ـ دوباره می آیم. 

*سفر همیشه پر از اضطراب و پایان است* 

نگاه کن 

به افق٬به دشت٬به جاده و جنگل. 

و اینک دل خوشی سرد جاده٬باران است.
نگاه کن! شاید 

نگاه من ته جاده٬ به چشم های تو باشد. 

 و هق هق نگرانم٬به جای پای تو باشد. 

به حرمت ماه و کتاب و آینه٬ 

سکوت کن 

و به آواز آب گوش بده٬ 

به شعرهای نسیم٬ به حرف های درخت٬ 

به درد و دل جامانده و دل باخته ای در راه. 

به فکر پنجره های بخار گرفته هم باش! 

*سفر زمان٬ بلند و سکوت و تنهایی است* 

و پنجره٬نقش دو چشم بی تاب است. 

تو مثل پنجره باش. 

و لحظه های عمیق و ژرف ناک را به خاطر بسپار. 

خیال خواب مکن٬ 

که جاده و سفر و آب و خاک و آینه٬ 

همیشه بیدارند. 

رفیق٬دوست٬مسافر٬ و هر که در سفری 

با توام٬ خوب گوش کن: 

*سفر٬شروع تو در سبک خوب پرواز است* 

مرا به یاد بیاور٬ ولی 

دوباره بازنگرد. 

نگاهی از آن سوی کوه٬ با تردید٬ 

به جاده می نگرد: 

*دوباره بازنگرد* 

فقط و فقط به یادم باش٬ 

و انتظار بکش٬ 

برو! خداحافظ ! 

و همین. 

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 

نوشته شده توسط یک دوست 

بر من خرده نگیرید٬ دلم می خواست خودم بنویسم ولی آنقدر ذهنم مشوش بود که یاریم نکرد