...چو شمع

در وفای عشق تو مشهور خوبانم چو شمع 

شب نشین کوی سربازان و رندانم چو شمع 

روز و شب خوابم نمی آیدبه چشم حق پرست 

بس که در بیماری هجر تو گریانم چو شمع 

رشته ی  صبرم به مقراض غمت ببریده شد 

همچنان در آتش مهر تو سوزانم چو شمع 

گر کمیت اشک گلگونم نبودی گرم رو  

کی شدی روشن به گیتی راز پنهانم چو شمع 

در میان آب و آتش همچنان سرگرم توست 

این دل زار و نزار اشک بارانم چو شمع 

در شب هجران مرا پروانه ی وصلی فرست 

ور نه از دردت جهانی را بسوزانم چو شمع 

بی جمال عالم آرای تو روزم چون شب است 

با کمال عشق تو در عین نقصانم چو شمع 

کوه صبرم نرم شد چون موم در دست غمت 

تا در آب و آتش عشقت گذارانم چو شمع 

همچو صبحم یک نفس باقی است با دیدار تو 

چهره بنما دلبرا تا جان برافشانم چو شمع 

سر فرازم کن شبی از وصل خود ای نازنین 

تا منور گردد از دیدارت ایوانم چو شمع 

آتش مهر ترا حافظ عجب در سر گرفت 

آتش دل کی به آب دیده بنشانم چو شمع