زیباترین آینه

عشق  

کفش هایت را دوست دارم 

که در روزهای سرد برفی 

راه خانه ام را گم نمیکنند 

و پیراهنت را  

که همیشه از عطر نارنج و خاطره سرشار است  

دست هایت را دوست دارم  

که هرگز وقت خداحافظی  

مهربانیشان را از من دریغ نمی کنند 

و انگشت هایت را که از نامه نوشتن خسته نمی شوند 

یکروز آنقدر جادو می شوم 

که خود را در آغوش اقیانوس های فرسوده میبینم  

و روز دیگر آنقدر شاعرم 

که گنجشک ها در بیتهای شعرم لانه می کنند  

و روز سوم آنقدر تنها 

که حتی نام تو را نمی توانم تلفظ کنم 

چشم به آسمان میدوزم 

تو با ابرهای انبوه میگذری 

و فردا 

همراه بارانی از شکوفه و گیلاس 

برمی گردی 

آنگاه تمام اشیای اتاقم مست می شوند 

و از بند بند تنم آوازی غریب برمی خیزد 

از خیابان های بی درخت رد می شوم 

و برای پنجره هایی که هنوز بازند 

غزل می خوانم

و شعرهای کوچکم را 

بر روی شیشه مه گرفته قطاری که توقف کرده است 

می نویسم 

و در شب های بی چراغ 

دستم را به سوی ماه دراز می کنم 

چشمهایت را باز کن 

تا زیباترین آینه های جهان را ببینم...