نامه بارانی ـ قسمت دوم

... 

شکی ندارم که این صداها ندای از درون قلب من است که می گوید: 

سر انجام تمام رنج هایت به پایان خواهد رسید!   اما کی ؟    وقتی که من تمام شده باشم یا دنیا؟.... 

دلم سخت گرفته است٬چشمان مه آلودم اجازه دیدن را به من نمی دهند. 

نمی دانم چگونه با این پاها می توانم بر روی تیغه این پرتگاه بروم. 

دیگر از زمین خوردن می ترسم.ترسی که پیش از این برایم معنی نداشت٬چون قبلا کسی پشت سرم بود که اگر اتفاقی برایم می افتاد دستم را می گرفتم و بلندم می کرد. 

اما اکنون٬با این پاهای خسته چگونه ادامه بدهم؟ 

زمانی بود که اگر به پایین نگاه می کردم٬نمی ترسیدم! اما حالا٬از فرط خستگی سرم گیج می رود و فکر سق.ط به این پرتگاه یک لحظه رهایم نمیکند! 

لحظه ها می روند و می آیند و من نگران از لحظه ای دیگر که می خواهد لحظه ی دیگری را با خود بیاورد٬ نگران از آینده! 

ببین چگونه برایت زجه می زنم؟! این دل خانه خراب من فقط با صدای توست که دوباره رنگ تازه ای به خود می گیرد. 

اما این بار٬کارت سخت تر است٬ چون تمام تکه تکه های قلبم را باید درست کنار هم قرار دهی٬ تا یکبار دیگر تمام خاطراتم از نو زدنه شوند. 

فرصت نگاه کردن به تو را کم داشتم ٬ آری٬ می دانم که اشتباه از من بود. 

زمانی هم که بودی قدرت را ندانستم٬ اما مرا اینگونه ملامت نکن٬اگر فقط یکبار دیگر نگاهم کنی٬تمام وجودم را به تو می دهم٬ باشد٬ تو را به صدای صادقانه باد٬ قسم می دهم ٬ مرا در گوشه قلبت زندانی کن... و پنجره هایش را هم ببند...حتی نگذار که ماه و خورشید هم مرا ملاقات کنند. 

به تو عاجزانه التماس می کنم٬مرا فراموش مکن.... 

هر وقت که خواستی مرا ببینی به ابرها نگاه کن!برای اینکه صدایم را بشنوی به رعد و برق گوش ده! هروقت که دلت برایم تنگ شد به روزهای بارانی فکر کن٬ روزهایی که با هم و در کنار هم خوش بودیم٬ که مثل برق و باد گذشت و تو هم در یک روز بارانی می توانی مثل یک آسمان پر ابر گریه کنی٬ حتمأ کار آسمان هم راحات تر خواهد شد! هرچند که قطرات اشکت خنجری به قلب تکه تکه شده ام است... 

چون اینجا در روی زمین کسی هست که با تو٬برای تو و برای دور بودن از تو گریه می کند 

مطمئن باش که در آن روز من به تو فکر می کنم 

مطمئن باش!.... 

«پایان»