آفتاب می شود...

 

نگاه کن که غم درون دیده ام 

چگونه قطره قطره آب میشود 

چگونه سایه سیاه سرکشم 

اسیر دست آفتاب می شود  

نگاه کن 

تمام هستی م خراب میشود 

شراره ای مرا به کام می کشد 

مرا به اوج میبرد 

مرا به دام  میکشد 

نگاه کن  

تمام آسمان من 

پر از شهاب میشود 

تو آمدی ز دورها و دورها 

ز سرزمین عطرها و نورها 

نشانده ای مرا کنون به زورقی 

ز عاج ها٬ ز ابرها٬ بلورها 

مرا ببر امید دلنواز من 

ببر به شهر شعرها و شورها. 

به راه پر ستاره می کشانی ام 

فراتر از ستاره می نشانی ام  

 نگاه کن 

نگاه کن 

من از ستاره سوختم 

لبالب از ستارگان تب شدم 

چو ماهیان سرخرنگ ساده دل 

ستاره چین برکه های شب شدم 

چه دور بود پیش از این زمین ما 

به این کبود غرفه های آسمان 

کنون به گوش من دوباره می رسد  

صدای تو 

صدای بال برفی فرشتگان 

نگاه کن که من کجا رسیده ام 

کنون که آمدیم تا اوج ها 

مرا بشوی با شراب موج ها 

مرا بپیچ در حریر بوسه ات 

مرا بخواه در شبان دیر پا 

مرا دگر رها مکن 

مرا از این ستاره ها جدا مکن 

نگاه کن 

که موم شب به راه ما

چگونه قطره قطره آب میشود 

صراحی سیاه دیدگان من 

به لای لای گرم تو 

لبالب از شراب خواب می شود 

به روی گاهواره های شعر من 

نگاه کن 

تو می دمی و آفتاب می شود... 

«فروغ فرخزاد»